Mail
 in Arbeidsrecht, Geen categorie, studiekosten, studiekostenovereenkomst

Recent heeft de rechter 2 uitspraken gedaan waarin studiekosten op de werknemer mochten worden verhaald. In beide gevallen was er een studiekostenovereenkomst. Maar de beide werknemers vonden dat de gevolgde opleiding viel onder noodzakelijke scholing. Daarom stelden de werknemers, dat door de invoering van de Wet implementatie EU-richtlijn transparante en voorspelbare arbeidsvoorwaarden op 1 augustus 2022, die studiekosten niet meer verschuldigd waren en dus niet verhaald mogen worden.

studiekosten

studiekosten

Verhaal van studiekosten

Door de invoering van deze wet is scholing in veel situaties, maar niet in alle, in beginsel kosteloos geworden. Ik schreef daarover eerder een uitvoerige blog, die je zeker moet lezen. Ieder situatie is immers anders.

Wel verhaal van studiekosten

Studiekosten voor beroepsopleidingen en beroepskwalificaties mogen verhaald worden. Het gaat hierbij om opleidingen voor beroepskwalificaties zoals die bijvoorbeeld te vinden zijn op de lijst gereglementeerde beroepen én naar verwachting ook het overzicht gereglementeerde beroepen. Hoewel naar deze laatste lijst het wetsvoorstel niet expliciet verwijst. Deze studiekosten kunnen dan ook wel op de werknemer verhaald worden.

Werknemer bij een accountantskantoor moet studiekosten terugbetalen

In de eerste uitspraak van de rechtbank Midden Nederland van 19 december 2022 was sprake van een studiekostenovereenkomst in de vorm van een leningsovereenkomst. Die studieschuld was ontstaan bij een vorige werkgever voor een daar afgeronde opleiding. Deze schuld, voor een bedrag van ruim € 30.000, was door de opvolgende werkgever overgenomen. Bij deze werkgever ging de werknemer een nieuwe studie tot registeraccountant volgen vanaf januari 2021. In de studiekostenovereenkomst staat dat de lening zou worden kwijtgescholden in de loop van 3 jaar na het afronden van het theorie deel van de studie. Omdat de arbeidsovereenkomst eind augustus 2022 eindigt, ontstaat ook discussie over de studiekostenovereenkomst. Op dat moment bedragen de kosten van studie 2 ongeveer€ 12.500,-.

In die procedure stelt de werknemer dat de studiekostenovereenkomst sinds 1 augustus 2022, door het inwerking treden van de Wet transparante en voorspelbare arbeidsvoorwaarden, nietig is. Het betreft volgens de werknemer een noodzakelijke opleiding op grond van artikel 7:611a lid 2 BW. Werknemer stelde, dat hij zou zijn aangenomen om (in de toekomst) als registeraccountant werkzaamheden te gaan verrichten. Deze opleiding was dan ook voor het verrichten van die functie noodzakelijk en daarmee voor rekening van werkgever.

De rechter oordeelt: studiekosten terugbetalen

De rechter oordeelt dat niet is aangetoond, dat de werknemer is aangenomen met het doel registeraccountant te worden. Ook is niet gebleken, dat de gevolgde tweede studie noodzakelijk is voor de huidige functie op grond van artikel 7:611a lid 2 BW. Integendeel, uit de studiekostenovereenkomst blijkt, dat werknemer zelf heeft aangegeven, dat hij die tweede studie in het kader van de verdere ontwikkeling in zijn loopbaan wenste te volgen. Daarom vroeg hij aan de werkgever deze studie ook te financieren. De studiekostenovereenkomst is daarom volgens de rechter niet nietig. Ook het beroep van de werknemer op enkele toezeggingen door de werkgever worden afgewezen.

Wel corrigeert de rechter het terug te betalen bedrag. Studie 1 is immers in 2021 afgerond en een deel van die schuld is door het verstrijken van tijd al kwijt gescholden. Alle kosten voor studie 2 moeten wel worden terugbetaald. De werknemer dient dan ook in totaal nog bijna € 24.000 terug te betalen.

Beroepskwalificatie

Deze rechter heeft in deze zaak niet overwogen, of het hier mogelijk ook zou gaan om beroepskwalificatie in de zin van  de beroepskwalificatierichtlijn (richtlijn 2005/36/EG). In de volgende uitspraak wordt die weg wel gevolgd.

Bedrijfsarts in opleiding moet studiekosten terugbetalen

De tweede uitspraak van de rechtbank Overijssel van 24 januari 2023 ziet op een studiekostenovereenkomst uit 2020 voor een bedrijfsarts in opleiding. Hier was een studiekostenovereenkomst gesloten tussen een arbodienst en een bedrijfsarts in opleiding. Die studiekostenovereenkomst bestond uit 3 delen.

De kosten van de opleiding zelf ad € 47.000,-, waarvoor werknemer afschrift van de facturen ontvangt. In geschil is een bedrag afgerond € 18.000,- ex btw. De kosten van de 8 werkuren per week die de werknemer besteedde aan de opleiding. Op het moment van opzegging was dat een bedrag afgerond € 17.000,-. De kosten van de supervisie en intervisie door de werkgever op de werknemer. De werknemer verrichtte immers al werkzaamheden, terwijl hij nog in opleiding was. Over het aantal uren daarvoor was niets afgesproken. Dit bleek achteraf om een bedrag van ruim € 40.000 te zijn. Al deze kosten, tezamen ongeveer € 75.000,-, dient de werknemer terug te betalen bij het opzeggen van de arbeidsovereenkomst binnen 3 jaar na afloop van de studie.

Kosten door voortijdig afbreken van de studie

De werknemer beëindigde de opleiding voortijdig en heeft de arbeidsovereenkomst opgezegd per 1 februari 2022. De werkgever vorderde vervolgens de afgesproken kosten uit de studiekostenovereenkomst terug, afgerond € 75.000,-. De werknemer weigerde die terugbetaling met een beroep op de nieuwe Wet implementatie EU-richtlijn transparante en voorspelbare arbeidsvoorwaarden. Het zou hier volgens de werknemer gaan om noodzakelijke opleidingskosten Volgens de werknemer zijn studiekostenovereenkomsten sinds 1 augustus 2022 nietig.

Yvonne Weernink

Yvonne Weernink,
Advocaat arbeidsrecht

De rechter oordeelt: studiekosten grotendeels terugbetalen

De rechter overweegt dat niet alle scholing voor rekening van de werkgever is. Niet onder artikel 7:611 a lid 2 BW valt scholing voor beroepsopleidingen of opleidingen die werknemers verplicht moeten volgen voor het verkrijgen, behouden of vernieuwen van een beroepskwalificatie als bedoeld in de beroepskwalificatierichtlijn (richtlijn 2005/36/EG). Op de lijst van gereglementeerde beroepen staat “geneeskundige specialist zoals vermeld in bijlage 5.1.3 van richtlijn 2005/36/EG“. In die bijlage staan de benamingen van opleiding tot medisch specialist (vanaf pagina 61). Aldaar staat in de kolom “arbeidsgeneeskunde” (pagina 81), de opleiding “Arbeid en gezondheid, bedrijfsgeneeskunde” (pagina 81) vermeld. Dit betreft de door de werknemer gevolgde opleiding. Voor de opleiding bedrijfsarts mag dan volgens de rechter ook een studiekostenovereenkomst worden gesloten.

Conclusie:

Voor opleidingen die leiden tot een beroepskwalificatie, of het behouden of vernieuwen van een beroepskwalificatie mogen wel studiekostenovereenkomsten gesloten worden. Heeft u vragen over studiekosten en of u wel of niet een overeenkomst mag sluiten waarin studiekosten toch nog verhaald worden, of heeft uw werkgever onterecht nog studiekosten ingehouden na 1 augustus a.s., neem dan contact op met de advocaten arbeidsrecht bij Advocaten van Waerde: telefoon 033 820 0388 of e-mail: info@advocaten-van-waerde.nl.

Laatste blogartikelen
Call Now Button Bel voor advies